ბოლო წლებია, რაც სამედიცინო სფეროში ერთ-ერთი ყველაზე განხილვადი პრეპარატი არის ოზემპიკი. ამ ინოვაციურმა საშუალებამ ტიპი 2 დიაბეტის მკურნალობის პროცესი მნიშვნელოვნად შეცვალა და ადამიანების ცხოვრების ხარისხი გააუმჯობესა.
თუმცა, მისი პოპულარობა მხოლოდ ამით არაა განპირობებული. სემაგლუტიდი იმაზე მეტს აკეთებს, ვიდრე სისხლში შაქრის დონის კონტროლია. ოზემპიკის ნემსი წონის კლებისთვისაც აქტიურად გამოიყენება.
ამ ბლოგში დეტალურად განვიხილავთ, რა არის ოზემპიკი 1 მგ, ვისთვისაა განკუთვნილი, რატომ არ უნდა გამოიყენოთ თვითნებურად და როგორია პრეპარატის - ოზემპიკი მიღების წესი და დოზირება.
ოზემპიკი არის სამედიცინო პრეპარატი, რომელიც აქტიურ ნივთიერება სემაგლუტიდს შეიცავს. ის მედიკამენტების იმ კატეგორიას მიეკუთვნება, რომელსაც GLP-1 აგონისტებს უწოდებენ. ეს ინოვაციური პრეპარატები ბუნებრივი ჰორმონის - GLP-1-ის მსგავსად მოქმედებენ და ორგანიზმის მეტაბოლურ პროცესებს არეგულირებენ. უნდა იცოდეთ, რომ ოზემპიკი, ძირითადად, ტიპი 2 დიაბეტის სამკურნალოდ გამოიყენება. თუმცა, მისი ეფექტი ბევრად მეტია, ვიდრე უბრალოდ სისხლში შაქრის დონის რეგულირება - პრეპარატი გულისა და სისხლძარღვების დაავადებების განვითარების რისკის შესამცირებლად და ზოგიერთ შემთხვევაში, წონის კლებისთვის გამოიყენება.
უფრო კონკრეტულად, GLP-1 (Glucagon-Like Peptide-1) არის ჰორმონი, რომელიც ორგანიზმში საკვების მიღების შემდეგ ბუნებრივად წარმოიქმნება. მისი ძირითადი ფუნქციებია: ინსულინის გამოყოფის სტიმულაცია; მადასა და საკვების მიღების კონტროლი; კუჭის დაცლის შენელება; სისხლში შაქრის დონის სტაბილიზაცია. ოზემპიკი სწორედ ამ ბუნებრივ ჰორმონს ანაცვლებს, თუმცა უფრო ხანგრძლივი და ეფექტური მოქმედება გააჩნია. მას ინექციის სახე აქვს და ორგანიზმში ოზემპიკის ნემსი 24 საათზე მეტ ხანს ინარჩუნებს აქტიურობას.
როგორ ეხმარება ოზემპიკი სისხლში შაქრის დონის კონტროლს?
სემაგლუტიდი სისხლში შაქრის მაღალი შემცველობის დროს, ინსულინის გამომუშავებას ასტიმულირებს, ხოლო დაბალი მაჩვენებლის შემთხვევაში, ინსულინის სეკრეცია არ იმატებს. ეს კი იმას ნიშნავს, რომ მედიკამენტი არ იწვევს ჰიპოგლიკემიას (სისხლში შაქრის გადამეტებულ კლებას), რაც ზოგიერთ სხვა პრეპარატს ახასიათებს.
ოზემპიკი გლუკოზას გლუკაგონის დათრგუნვით ამცირებს - ღვიძლიდან ჭარბი შაქარი აღარ გამოიყოფა. პრეპარატის გამოყენების შემდეგ, HbA1c-ის მაჩვენებელში გლუკოზის დონე მნიშვნელოვნად მცირდება. გარდა ამისა, ანელებს საკვების შეწოვას, რაც ხელს უშლის გლუკოზის დონის სწრაფ ზრდას კვების შემდეგ.
აღსანიშნავია, რომ ოზემპიკი ასტიმულირებს პანკრეასს, რათა საჭირო დროს ინსულინი უფრო ეფექტურად გამოყოს. შედეგად: გლუკოზა უსაფრთხოდ მცირდება; პანკრეასი გადატვირთვისგან დაცულია; სისხლში შაქრის სტაბილური დონე ნარჩუნდება.
როგორ მოქმედებს ოზემპიკი ქოლესტერინსა და გულის ჯანმრთელობაზე?
ოზემპიკი არა მხოლოდ სისხლში შაქრის დონეს აკონტროლებს, არამედ გულ-სისხლძარღვთა სისტემის დაცვაზეც ზრუნავს. ის ამცირებს „ცუდ“ ქოლესტერინს (LDL);
ზრდის „კარგ“ ქოლესტერინს (HDL); სისხლძარღვებში ანთებით პროცესებს ამცირებს; ხელს უწყობს წონის რეგულაციას, რაც გულის ჯანმრთელობას აუმჯობესებს.
აღსანიშნავია, რომ კვლევების მიხედვით, ოზემპიკი გულის შეტევის, ინფარქტისა და ინსულტის რისკს ამცირებს. ეს კი პრეპარატს ტიპი 2 დიაბეტის მქონე პაციენტებისთვის, რომლებიც მაღალი რისკის ჯგუფში არიან, განსაკუთრებით ღირებულს ხდის.
ოზემპიკის ნემსი წინასწარ შევსებული საინექციო კალამია. პრეპარატი მოთავსებულია ერთჯერადი გამოყენების ამპულაში.
აღნიშნულ კალამს აქვს: დოზის მაკონტროლებელი მბრუნავი სისტემა, რომლის საშუალებითაც დოზა არ აგერევათ; ძალიან თხელი ნემსი - ის ტკივილს მინიმუმამდე ამცირებს; ერთჯერადი ნემსის თავი, რომელიც ყოველი გამოყენების შემდეგ იცვლება.
ინექცია კანქვეშ კეთდება, რაც იმას ნიშნავს, რომ ნემსი ღრმად კუნთსა და სისხლძარღვში არ შედის.
უფრო კონკრეტულად, ნემსი კეთდება: მუცლის არეში - ჭიპიდან 3–5 სმ დაშორებით; ბარძაყის ზედა ნაწილში (გარე მხარეს); ზედა მკლავზე - თუნდაც უკანა მხარეს. მნიშვნელოვანია, რომ ინექციის ადგილები ყოველ ჯერზე იცვლებოდეს, რათა კანი არ გაღიზიანდეს.
პროცედურა, როგორც წესი, მსუბუქი და უმტკივნეულოა, რადგან: ნემსი ძალიან თხელია (ინსულინის ნემსზე წვრილიც კი); წამალი შეყვანისას წვასა და გაღიზიანებას არ იწვევს; ინექცია კანქვეშ კეთდება და კუნთში ღრმად შესვლა საჭირო არაა. შეიძლება ითქვას, რომ ეს უფრო ჩხვლეტას ჰგავს.
აღსანიშნავია, რომ პაციენტს თავად შეუძლია ოზემპიკის ნემსი გაიკეთოს. ამ შემთხვევაში, აუცილებელია, რომ მას პრეპარატის გამოყენება ექიმმა ან ექთანმა სწორად ასწავლოს.
შესაბამისად, თუ თქვენ საინექციო კალმის გამოყენების წესი იცით; დოზის სწორად დაყენება შეგიძლიათ; იცით სად შეიძლება გაკეთდეს ინექცია და როგორ უნდა შეიცვალოს ადგილები; ასევე, იცავთ ჰიგიენას, ნემსის შეცვლის წესს და უსაფრთხოების ზომებს - ოზემპიკის გაკეთებას თავადაც შეძლებთ.
აუცილებლად უნდა გაითვალისწინოთ, რომ არავითარ შემთხვევაში არ გაიკეთოთ თავად, თუ ხელების მოძრაობას ვერ აკონტროლებთ ან მხედველობასთან დაკავშირებული პრობლემები გაქვთ. მნიშვნელოვანია, პრეპარატის - ოზემპიკი მიღების წესი ზედმიწევნით დაიცვათ.
თავდაპირველად უნდა ითქვას, რომ ოზემპიკით მკურნალობა ძალიან დაბალი დოზით იწყება. როგორც წესი, საწყისი დოზაა 0.25 მგ. ოზემპიკი 1 მგ კი პრეპარატის სტანდარტული თერაპიული დოზაა, რომელიც მას შემდეგ გამოიყენება, რაც სტარტერულმა დოზებმა ორგანიზმის ადაპტაცია უზრუნველყო.
შესაბამისად, ოზემპიკი 1 მგ, დოზის ეტაპობრივი გაზრდის შემდეგ, ექიმის მეთვალყურეობით, ინიშნება.
სტარტერი დოზა არის 0.25 მგ, რომელიც, როგორც წესი, პირველი 4 კვირა გამოიყენება. ეს არის ადაპტაციის პერიოდი. ამ დოზას მკურნალობის ეფექტი არ აქვს, ის მხოლოდ ორგანიზმს ამზადებს.
შემდეგი ეტაპია 0.5 მგ, 4-8 კვირის განმავლობაში. ამ დროს, პრეპარატის რეალური მოქმედება იწყება - სისხლში შაქრის დონის რეგულაცია და მადისა და წონის კონტროლი.
თერაპიული დოზა - 1 მგ 8–12 კვირის შემდეგ ინიშნება. მაშინ, როდესაც ორგანიზმი უკვე მზადაა და უფრო ძლიერი ეფექტი სჭირდება.
სადამდე შეიძლება გაიზარდოს დოზა?
ზოგიერთ შემთხვევაში, ექიმმა პაციენტი შეიძლება 1.7 მგ ან 2 მგ დოზაზე გადაიყვანოს. ეს მხოლოდ მაშინ, როდესაც სტანდარტული დოზის ეფექტი არასაკმარისია და პაციენტი პრეპარატს კარგად იტანს. მსგავსი გადაწყვეტილება ყოველთვის სპეციალისტმა უნდა მიიღოს.
ოზემპიკის დოზის თვითნებური ცვლილება ჯანმრთელობისთვის სარისკოა. შესაძლო რისკებია: გულისრევა, ღებინება, დიარეა და დეჰიდრატაცია; სისხლში გლუკოზის დონის ზედმეტად დაცემა (ჰიპოგლიკემია); პანკრეასის ანთება (პანკრეატიტის რისკი); ჰორმონული ბალანსის დარღვევა; მკურნალობის ეფექტის დაკარგვა ან გადაჭარბებული მოქმედება.
სწორედ ამიტომ, დოზის გაზრდა ან შემცირება მხოლოდ ექიმს შეუძლია. ეს კი მას მერე, რაც ორგანიზმის რეაქციას, სისხლის ანალიზებსა და ზოგად შედეგებს შეაფასებს.
ოზემპიკი ეფექტური და ხარისხიანი სამკურნალო საშუალებაა. მიუხედავად ამისა, როგორც სხვა ნებისმიერი პრეპარატის, ისე ოზემპიკის გამოყენებასაც ახლავს შესაძლო გვერდითი ეფექტები და რისკები.
განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, რომ მედიკამენტი თვითნებურად არ გამოიყენოთ, რადგან სარგებლის მიღება მხოლოდ მაშინაა შესაძლებელი, როდესაც მკურნალობა ექიმის მეთვალყურეობით მიმდინარეობს.
გულისრევა, ღებინება, მუცლის ტკივილი, შებერილობა, მადის დაკარგვა, დიარეა, შეკრულობა, სისუსტე, თავბრუსხვევა, წნევის მსუბუქი ვარდნა - ესენია ყველაზე გავრცელებული გვერდითი მოვლენები. აღნიშნული სიმპტომები ხშირია მკურნალობის პირველ კვირებში და როგორც წესი, დოზის თანდათან გაზრდის პირობებში მსუბუქდება.
ასევე, უნდა იცოდეთ, რომ ამ რეაქციების უმეტესობა უკავშირდება პრეპარატის მოქმედებას - შეანელოს საჭმლის მონელება. თუმცა თუ სიმპტომები ძლიერდება, აუცილებელია ექიმის კონსულტაცია.
არსებობს უფრო სერიოზული გართულებების განვითარების რისკიც. ეს იშვიათად ხდება, თუმცა გამოვლენის შემთხვევაში, ექიმს დაუყოვნებლივ უნდა მიმართოთ. ასეთი შემთხვევებია:
პანკრეატიტი (კუჭქვეშა ჯირკვლის ანთება) - ხასიათდება ძლიერი მუცლის ტკივილით, რომელიც შეიძლება ზურგისკენ გავრცელდეს, დაემატოს გულისრევა, ღებინება და სიცხე. ეს მდგომარეობა სასწრაფო მკურნალობას საჭიროებს.
ქოლეცისტიტი (ნაღვლის ბუშტის ანთება) - შეიძლება მუცლის ზედა მარჯვენა არეში ტკივილით გამოვლინდეს. ის ჭამის შემდეგ ძლიერდება, იწვევს სიმძიმის შეგრძნებას, მუცლის შებერილობას ან შარდის ფერის ცვლილებას. ხშირ შემთხვევაში, დიაგნოსტიკასა და ექიმის დანიშნულებით მკურნალობას მოითხოვს.
თირკმლის ფუნქციის დარღვევა - ძალიან ძლიერმა დიარეამ ან ღებინებამ შეიძლება დეჰიდრატაცია გამოიწვიოს, რაც თირკმელების ფუნქციაზე მოქმედებს.
აღსანიშნავია, რომ ზოგჯერ, ოზემპიკი აკრძალულია ან განსაკუთრებული სიფრთხილით გამოიყენება.ასეთი შემთხვევებია:
ორსულობა და ლაქტაცია - პრეპარატის უსაფრთხოების დასადასტურებლად არ არის საკმარისი კვლევები;
1 ტიპის დიაბეტი - ოზემპიკი ინსულინის წარმოებაზე არ მოქმედებს და მას ვერ ცვლის;
ბავშვები 18 წლამდე - უსაფრთხოება და ეფექტი დადასტურებული არ არის;
თირკმლის ან ღვიძლის მძიმე უკმარისობა - ოზემპიკის გამოყენება ორგანიზმისთვის ზედმეტი დატვირთვაა;
პანკრეატიტის ან ნაღვლის ბუშტის დაავადების ისტორია - პრეპარატს სერიოზული რისკების გამოწვევა შეუძლია.
ასევე, თუ მედიკამენტის ან მისი შემადგენელი კომპონენტების მიმართ ალერგია გაქვთ, ოზემპიკი არ უნდა მიიღოთ.
ოზემპიკი თვითნებურად არავითარ შემთხვევაში არ უნდა გამოიყენოთ. გაითვალისწინეთ, ოზემპიკი არ არის „წონის დასაკლები ნემსი“ და მისმა თვითნებურად გამოყენებამ შეიძლება ისეთი სერიოზული გართულებები გამოიწვიოს, როგორიცაა: მკვეთრი ჰორმონული დისბალანსი; სისხლში შაქრის დონეს მკვეთრი ვარდნა ან მატება; საჭმლის მომნელებელი სისტემის ხანგრძლივი პრობლემები; ფსიქოლოგიური კვების დარღვევები; მკურნალობის განმავლობაში ჯანმრთელობის ზოგადი გაუარესება.
ოზემპიკი ძალიან ეფექტური საშუალებაა, რომლის სწორად გამოყენების შემთხვევაშიც, პაციენტების ცხოვრების ხარისხი უმჯობესდება. მნიშვნელოვანია, გახსოვდეთ, რომ მისი თვითებურად მიღება დაუშვებელია. პრეპარატის - ოზემპიკი მიღების წესი, დოზირება და მკურნალობის მიმდინარეობა ექიმმა უნდა განსაზღვროს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, ის ჯანმრთელობისთვის საზიანოც შეიძლება იყოს.
ასევე, გაითვალისწინეთ, რომ ოზემპიკი 1 მგ თანამედროვე მედიცინის ერთ-ერთი თვალსაჩინო მიღწევაა, რომელიც ბევრ ადამიანს დაეხმარა.
