საერთაშორისო დასახელება - levodropropizine კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: პულმონოლოგია → მუკოლიზური და ხველის საწინააღმდეგო საშუალებები → ხველის საწინააღმდეგო საშუალებები ლევოდროპროპიზინი წარმოადგენს დროპროპიზინის იზომერს. იგი მოქმედებს ჰისტამინურ და ალფა -ადრენერგულ რეცეპტორებზე და არ უკავშირდება ბეტა-ადრენერგულ, მუსკარინულ და ოპიატურ რეცეპტორებს
ჩვენება: სასუნთქი გზების ალერგიული და ინფექციურ -ანთებითი დაავადიბები: • მშრალი, არაპროდუქტიული ხველა • ფარინგიტი , ლარინგიტი, ტრაქეიტი, ტრაქეო–ბრონქიტი • ბრონქული ასთმა • ქრონიკული ობსტრუქციული ბრონქიტი • ფილტვის ემფიზემა • ხველა აგფ– ინჰიბიტორების მიღების ფონზე
რაპიტუსის ეფექტურობა და უპირატესობები: - ხველის ინტენსივობის სწრაფი შემცირება - ღამით გამოღვიძებების ნაკლები სიხშირე - დღის აქტივობის შენარჩუნება - ნაკლებად გამოხატული სედაციური ეფექტი - დამატებითი ანთების საწინააღმდეგო მოქმედება
მიღების წესი და დოზირების რეჟიმი: რაპიტუსი მიიღება ჭამამდე 1 საათით ადრე ან საკვების მიღებიდან 2 საათის შემდეგ. მიღებებს შორის ინტერვალი უნდა შეადგენდეს 6 საათს.
ასაკობრივი ჯგუფი 2–5 წლამდე 10-20კგ 1მგ/კგ (2–3 მლ) 3-ჯერ დღეში 5–12 წლამდე 21-30კგ 5მლ 3-ჯერ დღეში 12 წლის ზემოთ 30კგ – ზევით 10მლ 3-ჯერ დღეში მკურნალობის ხანგრძლივობა დგინდება ექიმის მიერ და არ უნდა აღემატებოდეს 7 დღეს. თუ 4-5 დღის განმავლობაში სიმპტომები არ გაქრა, მკურნალობა უნდა შეწყდეს. გვერდითი მოვლენები:იშვიათ შემთხვევებში კანის ალერგიული რეაქციები . აჩქარებული გულისცემა გულძმარვა , მუცელში დისკომფორტი, ფაღარათი, თავბრუ,თავის ტკივილი.
უკუჩვენებები ლევოდროპროპიზინი უკუნაჩვენებია პაციენტებში ,რომლებსაც გააჩნიათ ჰიპერმგრძნობელობა პრეპარატის ნებისმიერი კომპონენტის მიმართ.ლევოდროპროპიზინის გამოყენება არ შეიძლება პაციენტებში ბრონქული ჰიპერსეკრეციით და დაქვეითებული მუკოცილიარული ფუნქციით ( კართაგენერის სინდრომი ან ცილიარული დისკინეზია) და ასევე პაციენტებში ღვიძლისა და თირკმლის მძიმე უკმარისობით. ლევოდროპროპიზინი არ გამოიყენება ორსულობისა და ლაქტაციის დროს.
