შემადგენლობა: თითო ფლაკონი აქტიური ნივთიერების სახით შეიცავს: ცეფტრიაქონი 1,0 გ (ცეფტრიაქსონი ნატრიუმის სახით), სულბაქტამი 0,5 გ (ნატრიუმის სულბაქტამის სახით).

ფარმაკოთერაპიული ჯგუფი: ანტიბაქტერიული საშუალება სისტემური გამოყენებისთვის. მესამე თაობის ცეფალოსპორინები. ცეფტრიაქსონი, კომბინაციები.

ჩვენებები: პრეპარატის კომპონენტების მიმართ მგრძნობიარე მიკროორგანიზმებით გამოწვეული ინფექციურ-ანთებითი დაავადებები: ქვედა სასუნთქი გზების ინფექციები (მათ შორის, პნევმონია, ფილტვის აბსცესი, პლევრის ემპიემა); ყელ-ყურ-ცხვირის ინფექციები (მათ შორის, მწვავე შუა ოტიტი); მუცლის ღრუს ორგანოების ინფექციები (პერიტონიტი, კუჭნაწლავის ტრაქტის, სანაღვლე გზების ანთებითი დაავადებები, მათ შორის, ქოლანგიტი, ნაღვლის ბუშტის ემპიემა); თირკმლის და საშარდე გზების ინფექციები (მათ შორის, პიელონეფრიტი); სასქესო ორგანოების ინფექციები (მათ შორის, გაურთულებელი გონორეა); ძვლებისა და სახსრების ინფექციები; კანისა და რბილი ქსოვილების ინფექციები (მათ შორის, ინფიცირებული ჭრილობები); ბაქტერიული მენინგიტი, ენდოკარდიტი, სეფსისი; ინფექციური დაავადებები დაქვეითებული იმუნიტეტის მქონე პირებში; ოპერაციის შემდგომი ინფექციების პროფილაქტიკა.

დოზირება და მიღების წესი: ხსნარის გამოყენება უნდა მოხდეს დაუყოვნებლივ, მომზადებისთანავე. ინტრამუსკულური ინექციისთვის 1,5 გ ფლაკონის შემადგენლობა უნდა განზავდეს 3,5 მლ 1 % ლიდოკაინის ხსნარში. რეკომენდებულიაარაუმეტეს 1,5 გ-ის შეყვანა ერთ დუნდულოში. ინტრავენური ინექციისთვის1,5 გ ფლაკონის შემცველობა უნდა განზავდეს 10მლ საინექციო წყალში; შეყვანა ხდება ნელა (2-4 წუთის განმავლობაში). ინტრავენური ინფუზია უნდა მიმდინარეობდეს არანაკლებ 30 წუთი. 1,5 გ ფლაკონის შემცველობა უნდა განზავდეს 40მლ საინფუზიო ხსნარში, რომელიც არ შეიცავს კალციუმის იონებს (მათ შორის, 5% გლუკოზას ხსნარი, 0.9% ნატრიუმის ქლორიდის ხსნარი). მოზრდილები და ბავშვები 12 წლიდან: 1,5 გ - 3 გ დღეში ერთხელ, ან გაყოფილი 2 მიღებაზე (12 სთ-ში ერთხელ). დღიურმა დოზამ არ უნდა გადააჭარბოს 6 გ-ს. ახალშობილები (2 კვირაზე მეტი ხნის) და ბავშვები 12 წლამდე: 20-80 მგ.კგ ცეფტრიაქსონი (10-40 მგ.კგ სულბაქტამი) დღეში ერთხელ, ან გაყოფილი 2 მიღებაზე (12 სთ-ში ერთხელ). ბავშვები სხეულის წონით >50კგ ენიშნებათ მოზრდილების დოზა. ახალშობილები (2 კვირამდე): 20-50 მგ.კგ ცეფტრიაქსონი (10-25 მგ.კგ სულბაქტამი) დღეში ერთხელ, ან გაყოფილი 2 მიღებაზე (12 სთ-ში ერთხელ). დოზის გადაჭარბება დაუშვებელია 50 მგ.კგ-ზე (ცეფტრიაქსონი) მეტად. ინტრავნეური შეყვანა >50 მგ.კგ დოზის (ცეფტრიაქსონის პირობებში) უნდა მოხდესწვეთოვნად, ნელა (30-60 წუთის განმავლობაში). მკურნალობის ხანგრძლივობა დამოკიდებულია დაავადების სიმძიმეზე. დოზირება განსაკუთრებულ შემთხვევებში: მენინგიტი - ბაქტერიული მენინგიტის შემთხვევაში ახალშობილებსა და 12 წლამდე ასაკისბავშვებში მკურნალობა უნდა დაიწყოს 100 მგ.კგ-დან დღეში ერთხელ. მას შემდეგ, რაც დადგინდება გამომწვევი და მგრძნობელობა განისაზღვრება, დოზა შესაძლებელია შემცირდეს შესაბამისად. საუკეთესო შედეგები მიიღწეოდა მკურნალობის შემდეგი ხანგრძლივობისას: Neisseria meningitidis-ის შემთხვევაში 4 დღე; Enterobactericeae-ს შემთხვევაში კი 10-14 დღე. გონორეა: 250 მგ პრეპარატის ერთჯერადი ინტრამუსკულური შეყვანა. ოპერაციის შემდგომი ინფექციების პრევენცია: ინფექციის განვითარების რისკის ხარისხის გათვალისწინებით, უნდა მოხდეს 1,5 - 3 გ ერთხელ ინექცია 30-90 წუთის განმავლობაში ოპერაციის დაწყებამდე. თირკმლის დისფუნქცია: პრეტერმინალური სტადიის თირკმლის უკმარისობის დროს, კრეატინინის კლირენსით <10 მლ.წთ, დღიური დოზები არ უნდა აჭარბებდეს 2 გ.უკუჩვენებები: მომატებული მგრძნობელობა ცეფტრიაქსონის, სულბაქტამის, ასევე, ცეფალოსპორინების, ბეტა-ლაქტამური ანტიბიოტიკების მიმართ; 41 კვირის დღენაკლულებში ნაყოფის განვითარების პირობების გათვალისწინებით; ჩვილი ბავშვები ჰიპერბილირუბინემიით, სიყვითლით, ჰიპოალბუმინემიით ან აციდოზით; ახალშობილებში კალციუმის შემცველი ხსნარების ინტრავენური შეყვანა; დაუშვებელია ლიდოკაინის შემცველი ცეფტრიაქსონის ხსნარების ინტრავენური შეყვანა.ორსულობა და ლაქტაცია: ორსულობის პერიოდში შეიძლება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ დედისთვის მოსალოდნელი სარგებელი აჭარბებს ნაყოფზე მოქმედების პოტენციურ რისკს. პრეპარატის გამოყენების აუცილებლობის შემთხვევაში ლაქტაციის დროს უნდა გადაწყდეს საკითხი ძუძუთი კვების შეწყვეტის შესახებ.