საერთაშორისო დასახელება - zuclopenthixol
კლინიკურ-ფარმაკოლოგიური ჯგუფი: ცენტრალური ნერვული სისტემა → ფსიქოტროპული საშუალებები → ნეიროლეფსიური (ანტიფსიქოზური) საშუალებები

შემადგენლობა
გამჭირვალე, ყვითელი ფერის, ზეთოვანი საინექციო 200მგ/მლ ან 500 მგ/მლ ხსნარი 1 მლ-იან ამპულებში, შეიცავს მცენარეულ ზეთში ზუკლოპენტიქსოლის დეკანოატის 200 ან 500 მგ-ს.

ჩვენებები
მწვავე და ქრონიკული შიზოფრენია და სხვა ფსიქოზური მოშლილობები, განსაკუთრებით ჰალუცინაციებთან, პარანოიდულ ბოდვასთან და ცნობიერების მოშლილობასთან ერთად, ასევე აჟიტაციური მდგომარეობისას, გაძლიერებული მოუსვენრობისას და აგრესიულობისას.

მიღების წესები და დოზები
კლოპიქსოლ დეპო შეიყვანება ღრმად კუნთქვეშ საჯდომის არეში გარე ზემოთა ოთხკუთხედში (ადგილობრივად ადვილად შეითვისება). ინექციებს შორის ინტერვალი და დოზირება უნდა განისაზღვროს ინდივიდუალურად პაციენტის მდგომარეობის შესაბამისად.
კლოპიქსოლ დეპო 200მგ/მლ: მხარდამჭერი მკურნალობისას დოზირების დიაპაზონი, როგორც წესი, შეადგენს 200-400 მგ (1-2 მლ) ყოველ 2-4 კვირაში. ზოგიერთ პაციენტს შეიძლება დასჭირდეს უფრო დიდი დოზები ან ინექციებს შორის უფრო ხანმოკლე ინტერვალები. თუ კუნთქვეშ შესაყვანი ხსნარის მოცულობა (200 მგ/მლ) აღემატება 2-3 მლ-ს, მაშინ სასურველია გამოიყენოთ უფრო მაღალი კონცენტრაციის ხსნარი (კლოპიქსოლ დეპო 500 მგ/მლ).
კლოპიქსოლ დეპო 500 მგ/მლ: როგორც წესი შეიყვანება 250-750 მგ (0,5-1,5 მლ) ყოველ 1-4 კვირაში.
კლოპიქსოლით ან კლოპიქსოლ-აკუფაზით პერორალური მკურნალობიდან გადასვლისას კლოპიქსოლ დეპოთი მხარდამჭერ მკურნალობაზე უნდა იხელმძღვანელოთ შემდეგი სქემით:
პერორალური კლოპიქსოლიდან კუნთქვეშა კლოპიქსოლ დეპოზე გადასვლისას:
დღიური პერორალური დოზა კლოპიქსოლის (მგ) X 8 = კუნთქვეშა კლოპიქსოლ დეპო (მგ)-ს 2 კვირაში.
პაციენტებმა უნდა განაგრძონ პერორალურად კლოპიქსოლის მიღება ინექციის შემდგომი პირველი კვირის განმავლობაში, მაგრამ შემცირებული დოზით.
კუნთქვეშა კლოპიქსოლ-აკუფაზიდან კუნთქვეშა კლოპიქსოლ დეპოზე გადასვლა:
კლოპიქსოლ-აკუფაზის ბოლო ინექციასთან ერთდროულად უნდა დაინიშნოს კუნთქვეშა კლოპიქსოლ დეპო 200-400 მგ (1-2 მლ). კლოპიქსოლ დეპოს განმეორებითი ინექციები უნდა ჩატარდეს 2 კვირაში ერთხელ. საჭიროების შემთხვევაში შეიძლება იქნას გამოყენებული უფრო დიდი დოზები ან ინექციებს შორის ნაკლები ინტერვალები.

გვერდითი მოვლენები
ნერვული სისტემის თვალსაზრისით. შესაძლებელია ექსტრაპირამიდული სიმპტომების განვითარება, განსაკუთრებით მკურნალობის საწყისს ეტაპზე. უმრავლეს შემთხვევაში ისინი კორიგირდება დოზირების შემცირებით და/ან ანტიპარკინსონური პრეპარატების დანიშვნით. მაგრამ დასახელებული პრეპარატების რეგულარული პროფილაქტიკური გამოყენება არ არის რეკომენდირებული. იშვიათ შემთხვევებში ხანგრძლივი თერაპიისას პაციენტს შეიძლება განუვითარდეს დაგვიანებული დისკინეზია. ანტიპარკინსუნოლი პრეპარატები არ აუქმებენ მის სიმპტომებს. რეკომენდირებულია დოზირების შემცირება, ან თუ ეს შესაძლებელია, თერაპიის შეწყვეტა.
ფსიქიკური მოქმედების მხრივ. ძილიანობა საწყის სტადიაზე.
ვეგეტატიური ნერვული სისტემისა და გულისა და სისხლძარღვების სისტემის მხრივ. სიმშრალე პირის ღრუში, აკომოდაციის დარღვევა, შარდის შეკავება, ყაბზობა, ტახიკარდია, ორტოსტატიკური ჰიპოტენზია და თავბრუსხვევა.
ღვიძლის მხრივ. იშვიათად შეიმჩნევა მცირე ცვლილებები ღვიძლის სინჯებში.

უკუჩვენება
ალკოჰოლით მწვავე მოწამვლა, ბარბიტურატებით და ოპიატებით; კომატოზური მდგომარეობა.
სიფრთხილის ზომები: კლოპიქსოლ-დეპო სიფრთზილით უნდა დაენიშნოს პაციენტებს კრუნჩხვითი სინდრომით, ქრონიკული ჰეპატიტით და გულისა და სისხლძარღვების დაავადებები. ხანგრძლივი თერაპიისას, განსაკუთრებით თუ მკურნალობა ხდება დიდი დოზებით, აუცილებელია ჩატარდეს პაციენტის მდგომარეობის კონტროლი და პერიოდულად უნდა შეფასდეს მისი მდგომარეობა, რათა გადაწყდეს დოზირების შემცირება.
კლოპიქსოლმა შეიძლება იმოქმედოს ავტომანქანის და სხვა მექანიზმების მართვის უნარზე. ამიტომ თერაპიის დასაწყისში აუცილებელია სიფრთხილის გამოჩენა იმ დრომდე, სანამ არ იქნება განსაზღვრული მკურნალობაზე პაციენტის რეაქცია.
ხანგრძლივი თერაპიისას აუცილებელია ჩატარდეს პაციენტის მდგომარეობის დეტალური კონტროლი.
კლოპიქსოლის დანიშვნა არ არის რეკომენდირებული ორსულობისას და ძუძუთი ბავშვის კვებისას.